Ronny de Rooij († 2016)

Ronny de Rooy heeft OKK van 1976 tot 2009 gedirigeerd. Daarna heeft Arian de Visser het stokje overgenomen.Door de ere-voorzitter van de KNFM Zeeland, Kees Schout, is hem bij zijn afscheid als dirigent de internationaal erkende CISM medaille van verdienste uitgereikt. Na al die jaren heeft Ronny niet simpelweg de deur achter zich dicht getrokken. Hij valt nog regelmatig in, maar dan als cornettist.

Ronny de Rooij is op 2 februari 1953 geboren te Oost-Souburg.

Aan moederszijde werd hem de muziek met een enorme paplepel toegediend. Op de lagere school in de 1e klas reeds begonnen met het leren van het muziekschrift. Dat ging spelenderwijs met behulp van een blokfluit. (Ja, spelenderwijs weliswaar, maar daar kwam ook weer een stukje paplepel aan te pas, met stimulans, want soms na een paar regels foutloos oplezen van de noten, werd hem wel eens een dobbeltje toegeschoven, maar goed.)

Na twee jaar, na drie blokfluitboekjes van Gerrit Vellekoop te hebben uitgeblazen, werd de plaatselijke muziekvereniging opgezocht, met de bedoeling om daar lid van te worden, maar tevens met de bedoeling om klarinet te gaan spelen. Dit pakte iets anders uit.
Welnu, dat lid worden lukte aardig, en geschiedde op 21 september 1961. Dat andere ging even niet door. Hij kwam terecht bij de fanfare “Vlijt en Volharding”, en ja ….. u snapt het al. Daar hadden ze helemaal geen klarinetten. Er werd hem een cornet in de handen geduwd en beretrots liep hij ermee naar huis. De cornet is hij altijd trouw gebleven.

Na het onder de knie krijgen van de vingerzetting en het leren aanblazen van de cornet ging het steeds maar bergopwaarts. Bezocht later heel wat solistenconcoursen. Zowel als solist, als in duetten met zowel broer als zus, bevatte de prijs dikwijls het predicaat: “met lof”.
Dit mondde uit in de uitzending, via de KNF-hoofd-jury in die tijd, Henk van Lijnschooten, naar het “International Music Camp” in “The International Peace Gardens”, gelegen op de grens tussen Manitoba (Canada) en North Dakota (USA) in 1973, om daar twee weken door te brengen. Dat hield hoofdzakelijk cornet spelen in. Alleen (privé-les) , in de trompet-sectie of in het ongeveer 120 jonge gasten tellende harmonie-orkest. Eén van de vier orkesten, want er verbleven daar rond de 500 kinderen per week.
Met een enorme ervaring rijker en in de wetenschap dat er in het “Camp”ook een directie-cursus gegeven werd keerde hij terug. Door wat contact te houden met Dr. Utgaard (directeur van het “Camp”) en dat ging in die tijd per brief of telefoon, kreeg hij het voor elkaar om in hetzelfde “Camp” in 1975 nog een keer te mogen verblijven. Nu voor een periode van vier weken, voor het volgen van de directie-cursus. ” Ja, dat was werkelijk een stoomcursus”, zegt hij zelf, ” maar”, voegt hij eraan toe “daar teer ik nu na al die jaren eigenlijk nog op”.
Later heeft hij in Nederland ook nog wel een HaFaBra-directie-cursus gevolgd bij Dhr. Jaap Koops, toenmalig dirigent van de Marinierskapel, maar echter veel toevoegen deed dat niet, behalve dan weer wel verschrikkelijk leuke anekdotes en praktijkvoorbeelden vanuit de kapel zelf.
Echt heel leuk, mede ook door z’n reisgezel Jack de Boo van Uijen. Bijzonder goede en aangename tijd, dat wel, laat hij weten, maar niet echt wetenschappelijk veel opgestoken.

Tot zover zijn voorgeschiedenis.

Ronny is bij ons gekomen na de zomervakantie van 1976. Hij kwam eerst alleen. Later (1980) nam hij z’n vrouw Bettie mee en nog later kwamen ze met z’n vijven. Vader (dirigent), moeder (Es-Bas) en de drie zoons Bram, Ko en Piet (allen cornet). “Dat was een leuke tijd” , zegt hij zelf, “met z’n allen naar de repetitie in Wasschappel”. Maar zulke tijden gaan voorbij. Zoon 2 gaat studeren, zoon 1 gaat studeren en zoon 3 stopt er gewoon mee. Zo gaat dat tegenwoordig. 

Naschrift:

Ronny de Rooij is op 18 september 2016 overleden. Hij is van onschatbare waarde geweest voor OKK, en de Zeeuwse amateur-blaasmuziek in het algemeen. Dit bleek ook door de bijzonder indrukwekkende muzikale afscheidsgroet die werd gebracht, door alle muzikanten die hem een warm hart toedroegen.